اثر مصرف لسیتین در دوران بارداری و شیردهی بر اضطراب و فعالیت حرکتی در زاده های نر و ماده یک ماهه

مقدمه: با توجه به نقش سیستم کولینرژیک در رفتارهای اضطرابی و اهمیت تغذیه در دوران بارداری و شیردهی بر عملکرد سیستم عصبی فرزندان، هدف پژوهش حاضر بررسی اثر لسیتین در دوران بارداری و شیردهی مادران بر رفتارهای اضطرابی و فعالیت حرکتی زاده های نر و ماده بود. مواد و روش ها: موش های صحرایی ماده با میانگین وزنی 168 گرم، پس از جفت گیری و در زمان بارداری (22 روز) تا سن 21 روزگی زاده ها توسط مقادیر مختلف لسیتین و یا حامل آن گاواژ گردیدند. گروه­ها به ترتیب شامل: شاهد 1 (بدون دریافت هرگونه دارو)، شاهد 2 (دریافت کننده ی حامل) و دو گروه دریافت کننده ی لسیتین (120 میلی گرم/کیلوگرم و 240 میلی گرم/کیلوگرم) بودند. زاده­ها پس از تفکیک جنسی در 30 روزگی توسط دستگاه ماز بعلاوه ای شکل مرتفع مورد سنجش رفتارهای اضطرابی قرار گرفتند. تعداد موش های صحرایی در هر گروه برای هر دو جنس 6 عدد بود. یافته ها: در شاخص­های اضطراب و فعالیت حرکتی زاده­ها در هر دو جنس نسبت به گروه شاهد تفاوت معنی داری مشاهده نشد. نرهای دریافت کننده ی لسیتین 120 و 240 میلی گرم/کیلوگرم افزایش معنی داری را (به ترتیب با 05/0>p و 01/0>p) در درصد زمان حضور در بازوهای باز دستگاه سنجش، نسبت به ماده­ها نشان دادند. تفاوت معنی دار در فعالیت حرکتی بین دو جنس نر و ماده دریافت کننده ی لسیتین 240 میلی گرم/کیلوگرم (001/0>p) مشاهده شد. نتیجه گیری: مصرف لسیتین در دوران بارداری و شیردهی مادران اثری بر رفتارهای اضطرابی و فعالیت حرکتی زاده ها ندارد، اما جنسیت می تواند سبب بروز اثرات متفاوتی از این ترکیب در بدن حیوان گردد.